Telefon: +32 410 64 19    E-mail: pm05@poczta.onet.pl

Refleksja

W modlitwie dnia XXIII Niedzieli Zwykłej Kościół zwraca się do Boga z prośbą, aby wejrzał łaskawie na wierzących w Chrystusa i obdarzył ich prawdziwą wolnością. W ten sposób Kościół pośrednio komunikuje nam, swoim dzieciom, podstawową prawdę o wolności człowieka, że jest Bożym darem i jako taka urzeczywistnia się w przestrzeni związku człowieka z Bogiem. Bóg stworzył nas wolnymi, a kiedy ten dar utraciliśmy wskutek własnej samowoli i podeptania woli Bożej, sprawił – mocą Chrystusowego posłuszeństwa aż do śmierci – że ją odzyskaliśmy. Święty Paweł dobitnie zaznacza w Liście do Galatów (6,1) „Ku wolności wyswobodził nas Chrystus”.

Refleksja

Myślą przewodnią słowa Bożego XXXII Niedzieli Zwykłej jest pouczenie o naszym zmartwychwstaniu. Pięknie się to wpisuje w czas szczególnej modlitwy za zmarłych. Fragment z 2 Księgi Machabejskiej przekazuje wyraźnie świadectwo wiary w zmartwychwstanie prześladowanego Izraela. Poddani kaźni tortur synowie (schwytani wraz z matką) zaświadczają – drugi z nich: „Król świata nas, którzy umieramy za Jego prawo, wskrzesi i ożywi do życia wiecznego”. Czwarty wyznaje: „w Bogu pokładam nadzieję, że przez Niego będziemy wskrzeszeni”. Są to wyraźne świadectwa wiary z II wieku przed Chrystusem, z których wynika, że nasze zmartwychwstanie trzeba nade wszystko rozumieć jako Boże dzieło wskrzeszenia nas z martwych.

Refleksja

W XXXI Niedzielę Zwykłą, Matka Kościół przypomina nam, swoim dzieciom, jak Bóg objawił swoją miłość. Z Księgi Mądrości dowiadujemy się, że Pan okazał nam swą miłość przez to, że nas stworzył. Autor Księgi nazywa Boga wprost „miłośnikiemżycia”. Jego tok myśli jest następujący: Bóg miłuje wszystkie stworzenia, niczym się nie brzydzi, bo gdyby miał coś w nienawiści, nie byłby tego uczynił. Jakżeby coś trwać mogło, gdyby Bóg nie powołał tego do bytu? Jakby się zachowało, czego by nie wezwał? Nad wszystkim ma litość i oszczędza wszystko – bo we wszystkim jest Jego nieśmiertelne tchnienie.

Refleksja

Św. Jadwiga jest patronką ubogich, patronką chrześcijańskich matek, patronką budowniczych kościołów; za naszych zaś czasów okazała się szczególną patronką Ojca Świętego – św. Jana Pawła II – to właśnie w dniu jej święta, dnia 16 października 1978 r. kard. Karol Wojtyła został wybrany papieżem i przyjął imię: Jan Paweł II . On podczas swej drugiej pielgrzymki do Ojczyzny przypomniał nam we Wrocławiu, że: „w dziejach Polski i w dziejach Europy stoi święta Jadwiga Śląska – jakby postać graniczna, która łączy ze sobą dwa narody: naród niemiecki i naród polski. Łączy na przestrzeni wielu wieków historii, która była trudna i bolesna. Święta Jadwiga – wśród wszystkich dziejowych doświadczeń – pozostaje przez siedem już stuleci orędowniczką wzajemnego zrozumienia i pojednania”.

Refleksja

Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że tematem centralnym Słowa Bożego XXVIII Niedzieli Zwykłej jest wdzięczność. W aklamacji przed Ewangelią słyszymy: „Za wszystko dziękujcie Bogu, taka jest bowiem wola Boża względem nas w Jezusie Chrystusie”. Pierwsze czytanie z II Księgi Królewskiej mówi o wodzu syryjskim, Naamanie, który przyszedł podziękować prorokowi Elizeuszowi po tym, jak został uzdrowiony z trądu, wskutek siedmiokrotnego zanurzenia się w wodach Jordanu – zgodnie z zaleceniem proroka. Fragment Łukaszowej Ewangelii opowiada o tym, jak tylko jeden z dziesięciu trędowatych, oczyszczonych przez Jezusa, wrócił i „dziękował Mu”. Trzeba jednak wziąć pod uwagę cały komentarz Łukasza, że ów trędowaty „wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego”. Nie było to więc zwyczajne „dziękuję”, takie „Bóg zapłać” dla Boskiego Lekarza za uzdrowienie. To raczej wyznanie wiary, co Jezus wyraźnie potwierdza słowami „Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła”. Zatem to wiara sprawiła cud uzdrowienia w człowieku, który otworzył się na łaskę wiary. Dziesięciu zostało oczyszczonych, a tylko jeden uzdrowiony na duszy i na ciele – mocą wiary.

Refleksja

W Ewangelii XXVII Niedzieli Zwykłej słyszymy słowa prośby, jaką Apostołowie skierowali do Pana: „Przymnóż nam wiary”. W odpowiedzi Jezus mówi: „Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: «Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze», a byłaby wam posłuszna”. W ten sposób daje do zrozumienia, że bardzo brakuje nam – choćby w minimalnej ilości – wiary żarliwej, czystej, bez domieszki niedowiarstwa. Taka wiara ma w sobie niesamowity potencjał: płonie i owocuje ponad ludzkie oczekiwania. Nasze niedowierzanie nie pozwala się jej jednak rozwinąć i dlatego trzeba nieustannie wołać: Panie, przymnóż nam wiary, zaradź naszemu niedowiarstwu.

Więcej artykułów…

  1. XXV Niedziela Zwykła - 18 września 2022 r.
  2. XXIV Niedziela Zwykła - 11 września 2022 r.
  3. XXIII niedziela zwykła - 4.09.2022 r.
  4. XXI Niedziela Zwykła - 21 sierpnia 2022 r.
Strona 17 z 19
wvm7x_